وقتی خستگی دنیا جسم بیمارمو پر کرد

قطره اشکی باز دوباره جنگل گونه ام رو تر کرد

هستی از دلم جدا شد بی امید تازگی ها

این غبار روی تن بود که کلاغها رو خبر کرد

بسه از دنیا بریدم ، آخه نا محرم رازه

روز مرگ خنده هام بود ، روزیکه شادی سفر کرد

رویش خیال من مرد ، دنیا آرزوم رو دزدید

تا شدم مثل یه ساقه ، همه دستها رو تبر کرد

نوشته شده در چهارشنبه 88/9/4ساعت 2:45 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |