صدای باد می آید....جنگل سکوت میکند....

و در ورای های و هوی باد،چیزی نهفته است...

شبیه ترس....

وقت وقت خودخواهی آدمهاست...

آنچه بهم میزند آرامش جنگل را،جای پای ماست...

جای دستهای ماست....صدای مرگ آلود تبرهاست...

 

نوشته شده در دوشنبه 90/8/9ساعت 1:6 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |