انگشتانم توانی ندارند...آنقدر قلم به دست گرفتم و از تو نوشتم که هنوز حرفهایم تمام نشده از نوشتن سیر شده ام و برای نوشتن بهانه ای ندارم...

نمی خواهی شوقی دوباره به انگشتانم بدهی و کمی بهانه هدیه ام کنی؟...نمی خواهی با اشتیاقی دوباره به من بازگردی؟...نمی خواهی به من

امید ببخشی حتی با یک لبخند،یک نگاه...تنها دلگرمی ام نوشتن برای توست...خودت را هدیه ام نمیکنی ، لا اقل نگاهم کن تا برایت بنویسم...

نوشته شده در یکشنبه 88/5/4ساعت 8:30 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |