دوباره منم و بغض همیشگی ام...

گفتم آسمان را ببینید و کسی اعتنا نکرد...

من تنها نشستم و ذره ذره رخ پوشیدن ماه را از آدمها دیدم...

اما وای از آدم ها!!!!!!

انگار آنقدر به زمین دل بسته ایم که ماه به ستوه آمده.

بشنو!!!!

فریاد میزند که چقدر گرفته است...

نوشته شده در پنج شنبه 90/3/26ساعت 4:9 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |