پنجره ی من دوتا میخ دارد.

درست بالای سرش...که یک پرده ی آبی

را تحمل میکنند.

پشت پنجره ام یک عالمه حیاط دارم و حیات...

یک عالمه آسمان...یک عالمه پرواز...

اما نمی دانم چرا همیشه پنجره بسته است...

سهم پاهایم نشستن است...

راستی! تو هم پرواز پرستو ها را از پشت

پنجره می بینی...

نوشته شده در سه شنبه 88/9/3ساعت 7:14 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |