آبان است...

دوست دارم میان شک و یقین بایستم...

درست زیر بارش سرد افکار و سوزش باد...

شک کنم به بارش ابر...

یقین کنم به ناله ی صبر...

شک کنم به سردی باد...

یقین کنم به زردی برگ...

شک کنم به زن،به مردها...

یقین کنم به بودن مرگ...

قلبم به تپش وادار است،سینه ام به انهدام.

دستهایم به زنجیر و لبهایم به سکوت...

سکوتی که وادارم میکند به مرور...

به عذاب های بیدار،خفته در بی جوابی اینهمه

پاسخ های پر انکار...

و این منم...سیر سکوت پیمای بی خیال...

شک کنم یا یقین؟؟؟

نوشته شده در یکشنبه 88/8/17ساعت 2:33 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |