من رشک می برم به تو وقتی که سپید می پوشی و خیال شب را سپید میکنی...

دانه بر زمین میریزی و ابر سبز میکنی...

وقتی که با استشمام عطر تنت تمام گلها را به عاشقی وادار میکنی و

زنبور ها را به مستی....

رهایی پشت سرت وزان است،تمام دنیا در انتظار است....

ای یقین مطلق،ای نشانه ی هستی بخش،ای لطیف خدا....

وقتی که بیایی در بدرقه ات فرشته ها هبوت میکنند،

اندیشه های ناقص سقوط و دلهای در انتظار صعود میکنند....

وقتی که بیایی همه به سوی تو....آه شاید هم نه...

من رشک میبرم به تو....

وقتی که حرف میزنی و تمام کائنات گوش میشوند...

در انتظار تو هستم اما میترسم....

من رشک میبرم به تو که محبوب خدایی و نمیترسی....

نوشته شده در دوشنبه 90/8/9ساعت 1:1 عصر توسط دریا نظرات ( 2 ) | |